Weekje 4 in Gran Canaria
Door: Myrthe Westenbrink
Blijf op de hoogte en volg Myrthe
15 Januari 2016 | Spanje, Isla de Gran Canaria
Weekje 4 in grancanaria
Zo dat was de eerste maand alweer, nou moet ik zeggen dat ik dat nog totaal niet door heb gehad. De tijd gaat hier zo ontzettend snel, dit komt natuurlijk vooral omdat we onwijs veel werken en heerlijk uit kunnen gaan op onze eigen tijden. Deze week heb ik ook eindelijk wat meer gezien van het eiland, we spenderen onze vrije dagen nu niet meer aan bruin bakken aan het zwembad maar aan padvinder spelen in de drukke steden. Mirthe en ik zijn aan het begin van deze week naar Las Palmas geweest, de hoofdstad van het eiland. We hadden ons voorbereid op een lange lange tocht, dit betekende dus dat we eten bij ons hadden voor 3 maanden, dik ingepakt waren in wolle winter truien ( er werd ons gezegd dat het in het noorden van het eiland kouder zou zijn) en onze bergschoenen aan. We besloten om met de bus te gaan ook al had ik toch echt tegen mezelf gezegd dat ik nooit meer met de bus zou gaan.. 5,60 moesten we betalen voor het ritje, ik vond dit spotgoedkoop omdat ik er nogsteeds van overtuigd was dat ik meer als 4 uur in die bus zou zitten maar niks was minder waar na 40 minuten stonden we met ons goede gedrag in Las Palmas, ideaal want de volgende keer huur ik dus gewoon een fiets en tour ik in 1 dag het hele eiland over. We zijn de dag begonnen in de winkelstraat, maar aangezien we niet echt van plan waren te shoppen zijn we door de straat heen gelopen en opzoek gegaan naar het strand. Om ons heen zagen we alleen maar vieze gele, bruine en roze huisjes, er werd ons verteld dat we beter met de bus konden gaan aangezien het een te ver stuk was om te lopen. Zo gezegd, zo gedaan we wisten alleen niet zo goed bij welke halte we uit moesten stappen, toen we iets wat water zagen zijn we er maar uit gegaan en kwamen we toch oeps pardoes ineens terecht in de haven. Honderden containerschepen, grote hijskranen en een vieze putlucht kwam ons tegemoet waaien. Rotterdam was er niks bij. Dit was dus niet de plek waar wij rustig ons handdoekje konden uitvouwen. Dit was dus allemaal niet volgens onze planning, ook zagen we 1000 chinezen die zich verzamelden naar 1 plek, we dachten.. als we hun nou allemaal is gaan volgen komen we vast terecht bij het strand. Alleen zagen we de zon steeds verder verdwijnen achter een kast van een schip waar alle chinezen zich op verzamelden. Ook die missie was dus mislukt en we waren door dit gekke uitstapje nog verder van het echte zandstrand weg. Nadat we een dikke Spanjaard op een tuctuc fiets de weg hadden gevraagd wou hij ons natuurlijk met alle liefde brengen in z’n rammelbak. Kijk ik ben hier niet heel zuinig met me geld, maar 40 euro voor 20 minuten achter een zwetende Spanjaard zitten en hopen dat je niet uit het fietsmandje valt is me net is te veel. Uiteindelijk zijn we aan de wandeltocht begonnen en hebben we het strand gevonden. De golven waren wel 3 meter hoog, ik was helemaal onder de indruk. De rest van de middag hebben we gespendeerd aan zonnen.
Mirthe was deze week jarig, we vonden het wel een leuk idee om als verassing haar een surprise party te geven, na het knallende moment van verassen zijn we met z’n allen in de taxi gestapt naar San Fernando, daar zou een onwijs lekker tapas restaurant zitten wat echt de moeite waard was. We kwamen terecht in een wijk vol met autogarages en misvormde huizen (die trouwens in heel Gran Canaria te vinden zijn) Er stond een lange rij voor de deur dus vonden we het een slim idee om eerst even te vragen wat precies de wachttijd zou zijn. Kijk ik snap dat je niet op de minuut aan ons kunt vertellen hoelaat er een tafeltje vrij is, maar de marche 20-50 minuten vond ik zelf een beetje vreemd. We besloten dus om een ander restaurantje op te zoeken (ondertussen waren we al uitgedroogd en begonnen we bijna aan onze handen zoveel honger we hadden) Al snel kwamen we een ander tapasrestaurantje tegen wat ons wel gezellig leek, er zaten Nederlanders voor de deur dus we voelde ons zowaar een beetje thuis, nadat we allemaal een cocktail hadden besteld kregen we de kaart voor onze neus geduwd. Wij dachten we bestellen allemaal een lekker hapje maar we kregen een kaart voor ons waar zelfs een chinees U tegen zegt. Omdat we geen zin hadden om eerst 40 mintuten te puzzelen met wat er nou precies op de kaart stond hebben we de benenwagen genomen naar Playa del Ingles. binnen 20 minuutjes zaten we te genieten van een heerlijke pizza en om precies 12 uur konden we met champagne mirthe feliciteren met haar 20ste verjaardag.
Deze week ben ik weer veel vreemde dingen tegengekomen op de werkvloer zo had ik net zwembaddienst gehad waarna ineens Marijn gestockeerd naar me te kwam lopen met de mededeling dat ze net werd aangesproken over het feit dat er mensen seks hadden in het zwembad. Even liet ik al me werk uit handen vallen van schrik om vervolgens in een sneltreinvaart naar het zwembad te rennen. We hadden de receptioniste al gewaarschuwd en haar gevraagd of ze er wat van wou zeggen, ik denk dat zij het allemaal vrij spannend vond want ze was in geen veld of wegen te bekennen na onze pikante mededeling. Nadat we zelf met eigen ogen hadden gezien dat de 2 elkaar dus inderdaad erg tja hoe ga ik dit netjes zeggen, pikant aanraakte heeft Marijn zelf de stoute schoenen aan gedaan, ze pakte het schepnet en begon heel hard te hoesten, de tortolduifjes hadden al lang door dat hun ons mikpunt waren en zijn gevlucht naar het buitenbad. Helaas was het toen ook alweer tijd om te masseren dus heb ik het spetterende einde niet kunnen zien.
Natuurlijk hebben we deze week ook weer flink genoten van de barstrip, de cocktails en de dansjes. Ook deze week bleek er weer een nieuw voetbalteam te zitten, dit keer uit Den haag. Ik kan nu op dit moment zo bondscoach worden van ADO AJAX of FEYENOORD want ik heb echt verstand gekregen van voetbal, papa is vast onwijs trots op me! Nogsteeds hebben we heel veel geluk dat we werken bij Gloria Palace aangezien we heel erg veel drankjes gratis krijgen, waar het eigenlijk op neerkomt is dat ik elke avond vrij bezopen in bed lig en mezelf beloof om het NOOIT maar dan ook NOOIT meer zo ver te laten komen, maar helaas de gratis wodka’s roepen me al vanuit de verte en die wil ik ook niet teleurstellen.. Deze week vond ik het zelf een goed plan om even wat te eten voordat ik naar het hotel ging, achteraf gezien was dit de meest domme keuze ooit. Ik koos de Kipwrap, een wrap vol met kip van 80 jaar oud, bruine sla, 1 tomatenplakje en een berg uien en knoflooksaus. Je kunt wel nagaan wat voor een bijzondere geur daar vanaf komt. Ik wou zo snel mogelijk naar huis dus heb gevraagd of ze een tasje hadden zodat ik het onderweg kon opeten, dit was alleen niet helemaal de bedoeling volgens de taxi chauffeur. Bij aankomst in het hotel heb ik eerst de hele receptie onder gesopt met saus en kip om vervolgens verder te soppen in bed. Uiteindelijk heb ik dus 4 euro betaald om mezelf en alle mensen in mijn omgeving te vergiftigen met een vreselijke stank en al mijn leefgebied te vervuilen met stukjes ui en kip. Ik moet zeggen dat ik ergens nog best trots ben op mezelf.
Gisteren zijn Gabrielle en ik naar de markt in San Fernando geweest. Een typische afdingmarkt vol met neppe tasjes, sjaaltjes, zonnebrillen en sierraden. Kortom de tijd van me leven gehad. We zijn de dag daar begonnen met een bamischijf bij een Hollandse cafetaria, en wat bleek de eigenaar van die friettent is dezelfde man als die van de Vollendammer. Hij herkende me nog van het oliebollen incident en heeft nogmaals z’n excuses aangeboden. Toen zijn we doorgelopen over de markt en kwam ik op het onwijs goede idee om een horloge te kopen. Ik had een prachtig horloge gevonden en toen kwam het moment van betalen, onze marktkoopman wou er maarliefst 70 euro voor hebben. Ik dacht echt even dat deze meneer een zonnesteek had opgelopen aangezien het zeer warm was en ik voor 70 euro z’n hele kraam had kunnen kopen. Na een flinke onderhandeldiscussie en 2 wegloopsessies is het me gelukt om het horloge voor maar …. 15 euro mee te krijgen. Na deze week ben ik dus niet alleen een voetbaltalent maar ook nog eens een geboren onderhandelaar. Na nog een half uurtje te hebben rondgesnuffeld zijn we naar Maspalomas beach gegaan, in veel boekjes staat dat dat 1 van de mooiste stranden van Gran Canaria is. En dat was ook zo, want wauw de golven waren opnieuw super hoog, het water helder blauw en het zand was eerder wit als bruin. We hebben heerlijk de hele middag liggen bakken in het zonnetje. Het besef dat het in Nederland nu heerlijk koud is deed me op dat moment zo goed. Ik zat daar toch heerlijk te genieten in m’n bikini met een cocktail in de hand terwijl in Nederland iedereen met een dikke winterjas een moord doet voor een kopje warme chocolademelk. Het jammere van strand is alleen dat werkelijk waar alles onder het zand zit. Toen we terugkwamen in het hotel kwam het zand dus ook werkelijk uit alle gaten stromen en konden we haast ons eigen strand bouwen.
Maar het meest bijzondere moment van de week heb ik net 2 minuten geleden meegemaakt. Na een avondje chillen aan het zwembad kwam ik terug in de kamer en zag ik daar tot mijn grote schik een kakkerlak. En zelf nu springen de haren me nog rechtop want je begrijpt natuurlijk wel dat ik die kakkerlak moest opruimen. Wanneer je zo’n beestje doodmaakt komen er maarlieft 2000 kindjes uit waardoor je daarna dus 1 grote kakerlakkenfamilie hebt. Ik heb daarom de bezem gepakt en heb onze grote vriend naar de andere kant van de gang geveegd en op de kop gelegd. Na deze week ben ik dus niet alleen een voetbalkenner en een onderhandelaar maar ook een kakkerlakkenveger.
Ik was bang dat na een maand alles gewend zou zijn en dat ik m’n leventje in Nederland zou gaan missen. Maar gelukkig is het voor mij nu totaal het tegenovergestelde. Tuurlijk mis ik m’n bedje, m’n vriendinnetjes en natuurlijk m’n lieve familie maar ik vermaak me hier zo goed en doe elke vrije dag allemaal gekke uitstapjes dat de tijd hier gewoon heel erg snel gaat. Nederland tot over 7 weekjes!
Zo dat was de eerste maand alweer, nou moet ik zeggen dat ik dat nog totaal niet door heb gehad. De tijd gaat hier zo ontzettend snel, dit komt natuurlijk vooral omdat we onwijs veel werken en heerlijk uit kunnen gaan op onze eigen tijden. Deze week heb ik ook eindelijk wat meer gezien van het eiland, we spenderen onze vrije dagen nu niet meer aan bruin bakken aan het zwembad maar aan padvinder spelen in de drukke steden. Mirthe en ik zijn aan het begin van deze week naar Las Palmas geweest, de hoofdstad van het eiland. We hadden ons voorbereid op een lange lange tocht, dit betekende dus dat we eten bij ons hadden voor 3 maanden, dik ingepakt waren in wolle winter truien ( er werd ons gezegd dat het in het noorden van het eiland kouder zou zijn) en onze bergschoenen aan. We besloten om met de bus te gaan ook al had ik toch echt tegen mezelf gezegd dat ik nooit meer met de bus zou gaan.. 5,60 moesten we betalen voor het ritje, ik vond dit spotgoedkoop omdat ik er nogsteeds van overtuigd was dat ik meer als 4 uur in die bus zou zitten maar niks was minder waar na 40 minuten stonden we met ons goede gedrag in Las Palmas, ideaal want de volgende keer huur ik dus gewoon een fiets en tour ik in 1 dag het hele eiland over. We zijn de dag begonnen in de winkelstraat, maar aangezien we niet echt van plan waren te shoppen zijn we door de straat heen gelopen en opzoek gegaan naar het strand. Om ons heen zagen we alleen maar vieze gele, bruine en roze huisjes, er werd ons verteld dat we beter met de bus konden gaan aangezien het een te ver stuk was om te lopen. Zo gezegd, zo gedaan we wisten alleen niet zo goed bij welke halte we uit moesten stappen, toen we iets wat water zagen zijn we er maar uit gegaan en kwamen we toch oeps pardoes ineens terecht in de haven. Honderden containerschepen, grote hijskranen en een vieze putlucht kwam ons tegemoet waaien. Rotterdam was er niks bij. Dit was dus niet de plek waar wij rustig ons handdoekje konden uitvouwen. Dit was dus allemaal niet volgens onze planning, ook zagen we 1000 chinezen die zich verzamelden naar 1 plek, we dachten.. als we hun nou allemaal is gaan volgen komen we vast terecht bij het strand. Alleen zagen we de zon steeds verder verdwijnen achter een kast van een schip waar alle chinezen zich op verzamelden. Ook die missie was dus mislukt en we waren door dit gekke uitstapje nog verder van het echte zandstrand weg. Nadat we een dikke Spanjaard op een tuctuc fiets de weg hadden gevraagd wou hij ons natuurlijk met alle liefde brengen in z’n rammelbak. Kijk ik ben hier niet heel zuinig met me geld, maar 40 euro voor 20 minuten achter een zwetende Spanjaard zitten en hopen dat je niet uit het fietsmandje valt is me net is te veel. Uiteindelijk zijn we aan de wandeltocht begonnen en hebben we het strand gevonden. De golven waren wel 3 meter hoog, ik was helemaal onder de indruk. De rest van de middag hebben we gespendeerd aan zonnen.
Mirthe was deze week jarig, we vonden het wel een leuk idee om als verassing haar een surprise party te geven, na het knallende moment van verassen zijn we met z’n allen in de taxi gestapt naar San Fernando, daar zou een onwijs lekker tapas restaurant zitten wat echt de moeite waard was. We kwamen terecht in een wijk vol met autogarages en misvormde huizen (die trouwens in heel Gran Canaria te vinden zijn) Er stond een lange rij voor de deur dus vonden we het een slim idee om eerst even te vragen wat precies de wachttijd zou zijn. Kijk ik snap dat je niet op de minuut aan ons kunt vertellen hoelaat er een tafeltje vrij is, maar de marche 20-50 minuten vond ik zelf een beetje vreemd. We besloten dus om een ander restaurantje op te zoeken (ondertussen waren we al uitgedroogd en begonnen we bijna aan onze handen zoveel honger we hadden) Al snel kwamen we een ander tapasrestaurantje tegen wat ons wel gezellig leek, er zaten Nederlanders voor de deur dus we voelde ons zowaar een beetje thuis, nadat we allemaal een cocktail hadden besteld kregen we de kaart voor onze neus geduwd. Wij dachten we bestellen allemaal een lekker hapje maar we kregen een kaart voor ons waar zelfs een chinees U tegen zegt. Omdat we geen zin hadden om eerst 40 mintuten te puzzelen met wat er nou precies op de kaart stond hebben we de benenwagen genomen naar Playa del Ingles. binnen 20 minuutjes zaten we te genieten van een heerlijke pizza en om precies 12 uur konden we met champagne mirthe feliciteren met haar 20ste verjaardag.
Deze week ben ik weer veel vreemde dingen tegengekomen op de werkvloer zo had ik net zwembaddienst gehad waarna ineens Marijn gestockeerd naar me te kwam lopen met de mededeling dat ze net werd aangesproken over het feit dat er mensen seks hadden in het zwembad. Even liet ik al me werk uit handen vallen van schrik om vervolgens in een sneltreinvaart naar het zwembad te rennen. We hadden de receptioniste al gewaarschuwd en haar gevraagd of ze er wat van wou zeggen, ik denk dat zij het allemaal vrij spannend vond want ze was in geen veld of wegen te bekennen na onze pikante mededeling. Nadat we zelf met eigen ogen hadden gezien dat de 2 elkaar dus inderdaad erg tja hoe ga ik dit netjes zeggen, pikant aanraakte heeft Marijn zelf de stoute schoenen aan gedaan, ze pakte het schepnet en begon heel hard te hoesten, de tortolduifjes hadden al lang door dat hun ons mikpunt waren en zijn gevlucht naar het buitenbad. Helaas was het toen ook alweer tijd om te masseren dus heb ik het spetterende einde niet kunnen zien.
Natuurlijk hebben we deze week ook weer flink genoten van de barstrip, de cocktails en de dansjes. Ook deze week bleek er weer een nieuw voetbalteam te zitten, dit keer uit Den haag. Ik kan nu op dit moment zo bondscoach worden van ADO AJAX of FEYENOORD want ik heb echt verstand gekregen van voetbal, papa is vast onwijs trots op me! Nogsteeds hebben we heel veel geluk dat we werken bij Gloria Palace aangezien we heel erg veel drankjes gratis krijgen, waar het eigenlijk op neerkomt is dat ik elke avond vrij bezopen in bed lig en mezelf beloof om het NOOIT maar dan ook NOOIT meer zo ver te laten komen, maar helaas de gratis wodka’s roepen me al vanuit de verte en die wil ik ook niet teleurstellen.. Deze week vond ik het zelf een goed plan om even wat te eten voordat ik naar het hotel ging, achteraf gezien was dit de meest domme keuze ooit. Ik koos de Kipwrap, een wrap vol met kip van 80 jaar oud, bruine sla, 1 tomatenplakje en een berg uien en knoflooksaus. Je kunt wel nagaan wat voor een bijzondere geur daar vanaf komt. Ik wou zo snel mogelijk naar huis dus heb gevraagd of ze een tasje hadden zodat ik het onderweg kon opeten, dit was alleen niet helemaal de bedoeling volgens de taxi chauffeur. Bij aankomst in het hotel heb ik eerst de hele receptie onder gesopt met saus en kip om vervolgens verder te soppen in bed. Uiteindelijk heb ik dus 4 euro betaald om mezelf en alle mensen in mijn omgeving te vergiftigen met een vreselijke stank en al mijn leefgebied te vervuilen met stukjes ui en kip. Ik moet zeggen dat ik ergens nog best trots ben op mezelf.
Gisteren zijn Gabrielle en ik naar de markt in San Fernando geweest. Een typische afdingmarkt vol met neppe tasjes, sjaaltjes, zonnebrillen en sierraden. Kortom de tijd van me leven gehad. We zijn de dag daar begonnen met een bamischijf bij een Hollandse cafetaria, en wat bleek de eigenaar van die friettent is dezelfde man als die van de Vollendammer. Hij herkende me nog van het oliebollen incident en heeft nogmaals z’n excuses aangeboden. Toen zijn we doorgelopen over de markt en kwam ik op het onwijs goede idee om een horloge te kopen. Ik had een prachtig horloge gevonden en toen kwam het moment van betalen, onze marktkoopman wou er maarliefst 70 euro voor hebben. Ik dacht echt even dat deze meneer een zonnesteek had opgelopen aangezien het zeer warm was en ik voor 70 euro z’n hele kraam had kunnen kopen. Na een flinke onderhandeldiscussie en 2 wegloopsessies is het me gelukt om het horloge voor maar …. 15 euro mee te krijgen. Na deze week ben ik dus niet alleen een voetbaltalent maar ook nog eens een geboren onderhandelaar. Na nog een half uurtje te hebben rondgesnuffeld zijn we naar Maspalomas beach gegaan, in veel boekjes staat dat dat 1 van de mooiste stranden van Gran Canaria is. En dat was ook zo, want wauw de golven waren opnieuw super hoog, het water helder blauw en het zand was eerder wit als bruin. We hebben heerlijk de hele middag liggen bakken in het zonnetje. Het besef dat het in Nederland nu heerlijk koud is deed me op dat moment zo goed. Ik zat daar toch heerlijk te genieten in m’n bikini met een cocktail in de hand terwijl in Nederland iedereen met een dikke winterjas een moord doet voor een kopje warme chocolademelk. Het jammere van strand is alleen dat werkelijk waar alles onder het zand zit. Toen we terugkwamen in het hotel kwam het zand dus ook werkelijk uit alle gaten stromen en konden we haast ons eigen strand bouwen.
Maar het meest bijzondere moment van de week heb ik net 2 minuten geleden meegemaakt. Na een avondje chillen aan het zwembad kwam ik terug in de kamer en zag ik daar tot mijn grote schik een kakkerlak. En zelf nu springen de haren me nog rechtop want je begrijpt natuurlijk wel dat ik die kakkerlak moest opruimen. Wanneer je zo’n beestje doodmaakt komen er maarlieft 2000 kindjes uit waardoor je daarna dus 1 grote kakerlakkenfamilie hebt. Ik heb daarom de bezem gepakt en heb onze grote vriend naar de andere kant van de gang geveegd en op de kop gelegd. Na deze week ben ik dus niet alleen een voetbalkenner en een onderhandelaar maar ook een kakkerlakkenveger.
Ik was bang dat na een maand alles gewend zou zijn en dat ik m’n leventje in Nederland zou gaan missen. Maar gelukkig is het voor mij nu totaal het tegenovergestelde. Tuurlijk mis ik m’n bedje, m’n vriendinnetjes en natuurlijk m’n lieve familie maar ik vermaak me hier zo goed en doe elke vrije dag allemaal gekke uitstapjes dat de tijd hier gewoon heel erg snel gaat. Nederland tot over 7 weekjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
